تفاوت حکم و قرار در محاکم حقوقی:
۱/حکم همیشه از جانب دادگاه صادر می شود،ولی قرار ممکن است از جانب دادگاه یا مدیر دفتر دادگاه صادر شود.
۲/احکام علی الاصول قابل تجدیدنظر هستند،مگر قانون منع کرده باشد،در حالیکه قرارها علی الاصول قابل تجدیدنظر نمی باشند،مگر قانون اجازه داده باشد.
۳/احکام ممکن است حضوری یا غیابی باشند،لیکن قرار فقط حضوری است و قرار غیابی نداریم.
۴/درخواست اعاده دادرسی نسبت به قرارها جایز نیست،ولی در احکام اعاده دادرسی وجود دارد.
۵/در احکام ترافعی نیاز به تقدیم دادخواست و تحقیق اولی ولی در قرارها لزوما طرح دعوا به صورت دادخواست شرط نیست بلکه می تواند به صورت درخواست هم باشد.
۶/حكم،قاطع دعوی و در ماهیت آن است،اما قرار در ماهیت دعوی نیست هرچند ممكن است جزئا قاطع دعوی بوده باشد.
تفاوت حکم و قرار در محاکم حقوقی
۷/هیچ قراری به تنهایی قابل رسیدگی فرجامی نیست مگر آنچه قانون اجازه داده باشد،قرارها مشروط به اینكه اصل حكم راجع به آنها قابل رسیدگی فرجامی باشد،قابل فرجام خواهی است،ولی حكم ها قابل رسیدگی فرجامی هستند.
۸/اعتبار امر مختومه،ناظر به احكام است
رسیدگی مجدد به قرارها توسط دادرس منعی ندارد.
۹/اگر رای دادگاه بصورت قرار باشد و قرار نقض شود،پرونده را برای رسیدگی ماهوی به همان دادگاه صادر كننده قرار ارجاع می دهند،اما اگر رای دادگاه به صورت حكم باشد،مرجع تجدیدنظر كننده،پس از نقض حكم،رأسا مبادرت به رسیدگی و انشاء رای می نماید.
۱۰/در قرارهای اعدادی(قرارهایی كه برای آماده كردن مقدمات صدور حكم،صادر می شوند مثل قرار رجوع به كارشناسی و قرار رسیدگی به اصالت سند) امكان عدول از قرار وجود دارد،ولی در خصوص احكام و قرارهای نهایی (قراری كه كار را در حدود موضوع خود خاتمه می دهد مثل قرار رد دعوی) به هیچ وجه امكان عدول پیش بینی نشده است.
لینک کوتاه مطلب : https://www.vakilraygan.ir/?p=2834
