مبحث دوم – در اجاره ی حیوانات
ماده ۵۰۷
در اجاره حیوان تعیین منفعت یا به تعیین مدت اجاره است یا به بیان مسافت و محلی که راکب یا محمول باید به آنجا حمل شود.
ماده ۵۰۸
در موردی که منفعت به بیان مدت اجاره معلوم شود تعیین راکب یا محمول لازم نیست ولی مستاجر نمیتواند زیاده بر مقدار متعارف حمل کند و اگر منفعت به بیان مسافت و محل معین شده باشد تعیین راکب یا محمول لازم است.
ماده ۵۰۹
در اجاره حیوان ممکن است شرط شود که اگر موجر در وقت معین محمول را به مقصد نرساند مقدار معینی از مال‌الاجاره کم شود.
ماده ۵۱۰
در اجاره حیوان لازم نیست که عین مستاجره حیوان معینی باشد بلکه تعیین آن به نوع معینی کافی خواهد بود.
اجاره ی حیوانات
ماده ۵۱۱
حیوانی که مورد اجاره است باید برای همان مقصودی استعمال شود که قصد طرفین بوده است بنابراین حیوانی که برای سواری اجاره شده است نمی‌توان برای بارکشی استعمال نمود.
تعریف اجاره
اجاره در لغت به معنای پناه دادن، امان دادن و رهانیدن است.
و در اصطلاح اجاره به عقدی (عقد عبارت است از توافق اراده دو یا چند شخص در ایجاد ماهیت حقوقی.) گفته می‌شود که به موجب آن، مستاجر مالک منافع عین مستاجره می‌شود. اجاره‌دهنده را موجر و اجاره‌کننده را مستاجر و مورد اجاره را عین مستاجره می‌گویند.
مورد اجاره ممکن است اشیا یا حیوان یا انسان باشد.
عقد اجاره به طور کلی دارای احکامی است که در هر سه نوع اجاره مذکور در ماده فوق، اجرا می‌شود.
احکامی نیز مخصوص اجاره حیوان‌ها است که در مواد ۵۰۷ تا ۵۱۱ ق. م به آن اشاره شده است.
