ماده ۲۳۲
شروط مفصله ذیل باطل است ولی مفسد عقد نیست:
۱ – شرطی که انجام آن غیرمقدور باشد.
۲ – شرطی که در آن نفع و فایده نباشد.
۳ – شرطی که نامشروع باشد.
اقسام شرط ضمن عقد
ماده ۲۳۳
شروط مفصله ذیل باطل و موجب بطلان عقد است.
۱ – شرط خلاف مقتضای عقد.
۲ – شرط مجهولی که جهل به آن موجب جهل به عوضین شود
ماده ۲۳۴
شرط بر سه قسم است:
۱ – شرط صفت
۲ – شرط نتیجه
۳- شرط فعل اثباتاً یا نفیاً
شرط صفت عبارت است از شرط راجع به کیفیت یا کمیت مورد معامله شرط نتیجه آن است که تحقق امری در خارج شرط شود. شرط فعل آن است که اقدام یا عدم اقدام به فعلی بر یکی از متعاملین یا بر شخص خارجی شرط شود.
اقسام شرط ضمن عقد
شرط بر سه قسم است:
شرط صفت: عبارت است از شرط مربوط به کیفیت یا کمیت مورد معامله. هر گاه شرطی که در ضمن عقد شده است، شرط صفت باشد و معلوم شود آن صفت موجود نیست، کسی که شرط به نفع او شده است میتواند معامله را فسخ کند؛ مثل اینکه کسی در موقع خرید آپارتمان شرط کند در صورتی آن را میخرد که فلان مقدار طول یا عرض داشته باشد.
شرط نتیجه: آن است که تحقق امری در خارج شرط شود، مانند اینکه کسی در عقد شرط کند هرگاه تمام پول را به مشتری رد کند، از طرف مشتری وکیل است که مال مورد معامله را به خودش منتقل نماید.
شرط فعل اثباتاً یا نفیاً: آن است که اقدام یا عدم اقدام به فعلی بر یکی از متعاملین یا بر شخص خارجی شرط شود. کسی که ملزم به انجام شرط شده است باید آن را انجام و در صورت تخلف، طرف معامله میتواند به حاکم رجوع نموده، تقاضای اجبار به وفای شرط بنماید. هرگاه فعلی در ضمن عقد شرط شود و اجبار ملتزم به انجام آن غیر مقدور ولی انجام آن به وسیله شخص دیگری مقدور باشد؛ حاکم میتواند به خرج ملتزم موجبات انجام آن فعل را فراهم کند. هرگاه اجبار مشروط علیه برای انجام فعل مشروط ممکن نباشد و فعل مشروط هم از جمله اعمالی نباشد که دیگری بتواند از جانب او واقع سازد، طرف مقابل حق فسخ معامله را خواهد داشت.
لینک کوتاه مطلب : https://www.vakilraygan.ir/?p=673
