ماده ۲۴۱
برات ممکن است به رویت باشد یا به وعده یک یا چند روز یا یک یا چند ماه از رویت برات یا به وعده یک یا چند روز یا یک یا چند ماه‌از تاریخ برات – ممکن است پرداخت به روز معینی موکول شده باشد.
ماده ۲۴۲
هر گاه برات بی‌وعده قبول شد باید فوراً پرداخته شود.
ماده ۲۴۳
موعد پرداخت براتی که یک یا چند روز یا یک یا چند ماه از رویت وعده دارد به وسیله تاریخ قبولی یا تاریخ اعتراضنامه نکول معین‌می‌شود.
وعده وصول برات
ماده ۲۴۴
اگر موعد پرداخت برات با تعطیل رسمی تصادف کرد باید روز بعد تعطیل تادیه شود.
تبصره – همین قاعده در مورد سایر اوراق تجارتی نیز رعایت خواهد شد.
زمان پرداخت وجه برات ممکن است به صورت های زیر باشد:
1-برات دیداری : اولین مورد وعده برات، به رویت (عندالمطالبه یا بی وعده) است که در این صورت اگر براتگیر برات را قبول داشته باشد، باید وجه برات را فورا و در زمان رویت پرداخت کند.
در ماده 242 قانون تجارت، منظور از «برات بی وعده» همین برات به رویت است.
2-دومین مورد وعده برات، به وعده از رویت است: این وعده ممکن است یک یا چند روز یا یک یا چند ماه از روزی باشد که برات به رویت براتگیر می رسد.
برای مثال در سر رسید براتی چنین درج می گردد: «به وعده پنج ماه پس از رویت».
موعد پرداخت برات به وسیله تاریخ قبولی یا درصورت عدم قبولی، به وسیله تاریخ اعتراض قابل محاسبه است. یعنی برات در هر زمان که به رویت برات گیر برسد، در صورتی که توسط او قبول شود، باید پس از مدت مقرر وجه برات توسط او پرداخت گردد.
همچنین در صورت نکول، تاریخ نکول در اعتراض نامه نکول قید می شود که سررسید پرداخت برات توسط صادرکننده و ظهرنویسان، پس از مدت مقرر از همان تاریخی است که در اعتراض نامه نکول درج شده است.
3-سومین مورد وعده برات به وعده از تاریخ صدوراست: این وعده ممکن است یک یا چند روز یا یک یا چند ماه از صدور برات توسط صادرکننده برات باشد، برای مثال سررسید برات چنین درج می گردد: «به وعده سه ماه از تاریخ صدور».
4) چهارمین مورد وعده برات، تاریخ معین است: در این صورت روز معینی، به عنوان زمان تادیه وجه برات در نظر گرفته می شود، برای مثال سررسید برات چنین درج می گردد: « سررسید: بیست و نهم مهرماه سال هزار و سیصد و نود و نه».
وعده وصول برات
چنانچه برات به وعده از رویت باشد:
1) اگر براتگیر، برات را بدون درج تاریخ قبول کند و در نتیجه تاریخ قبول مشخص نباشد، تاریخ صدور برات تاریخ رویت محسوب می گردد.
2) بنابر ماده 228 قانون باید تاریخ رویت به حروف نوشته شود.
اما اگر از این تکلیف قانونی تخطی گردد و تاریخ صرفا با عدد درج شود، قانون گذار ضمانت اجراء آن را بیان ننموده است.
به نظر می رسد که با توجه به وحدت ملاک بند فوق، ضمانت اجراء عدم درج تاریخ با حروف آن باشد که همان تاریخ صدور برات تاریخ رویت محسوب گردد.
لینک کوتاه مطلب : https://www.vakilraygan.ir/?p=671
